Nynorskordboka
pukke
pukka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å pukkaå pukke | pukkar | pukka | har pukka | pukk!pukka!pukke! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| pukka + substantiv | pukka + substantiv | den/det pukka + substantiv | pukka + substantiv | pukkande |
Opphav
frå lågtysk ‘slå’Tyding og bruk
- slå sund stein
- dekkje med pukkstein
Døme
- pukke og gruse vegen
- vere steil og kranglevoren
Faste uttrykk
- pukke på nokostå steilt og hardnakka på noko
- dei pukkar på rettane sine