Nynorskordboka
biff 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein biff | biffen | biffar | biffane |
Opphav
av engelsk beefTyding og bruk
- skive av (okse)kjøt, raskt bruna
Døme
- ein møyr biff;
- biff med lauk
Faste uttrykk
- fikse/ordne/klare biffenovervinne vanskane;
greie å utføre ei vanskeleg oppgåve- banksjefen fiksa biffen og betalte ut pengane;
- dei ordna den biffen òg