Artikkelside

Nynorskordboka

onn

substantiv hokjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ei onn	onna	onner	onnene

Opphav

norrønt ǫnn

Tyding og bruk

omfattande, årvisst utearbeid på ein gard;
vinne (1
Døme
- drive på med onna
- - høyonn
  - skurdonn
  - våronn
periode da ein driv onnearbeid
Døme
- det er midt i onna
hast, skunding;
annsemd
Døme
- eg har slik onn på meg
arbeidsvilje, trott
Døme
- det er ikkje noka onn med dei