Nynorskordboka
mæle 4
mæla
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å mælaå mæle | mæler | mælte | har mælt | mæl! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| mælt + substantiv | mælt + substantiv | den/det mælte + substantiv | mælte + substantiv | mælande |
Tyding og bruk
slå, kaste eller sparke hardt og planlaust;
Døme
- ho mælte ballen ut over sidelinja