Nynorskordboka
mergel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein mergel | mergelen | merglar | merglane |
Opphav
gjennom tysk, frå mellomalderlatin margila, av latin marga; truleg frå keltiskTyding og bruk
blanding av leire og kalk