Nynorskordboka
meander
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein meander | meanderen | meandrar | meandrane |
Opphav
frå gresk; etter namnet på elva Maiandros, no Büyük Menderes, i TyrkiaTyding og bruk
- kvar av ein serie svingar i ei elv som buktar seg frå side til side over ei slette
- bord (1, 2) av rettvinkla band eller linjer