Nynorskordboka
makeleg, makleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| makeleg | makeleg | makelege | makelege |
| makleg | makleg | maklege | maklege |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| makelegare | makelegast | makelegaste |
| maklegare | maklegast | maklegaste |
Opphav
norrønt makligr ‘høveleg’, truleg frå lågtysk; jamfør mak (1Tyding og bruk
Døme
- ein makeleg stol
- roleg, langsam
Døme
- leve eit makeleg liv
- brukt som adverb:
- gå makeleg
- som tek det med ro;lat, sein
Døme
- vere makeleg av seg