Nynorskordboka
lunte 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei lunte | lunta | lunter | luntene |
Opphav
frå lågtysk , opphavleg ‘fille’Tyding og bruk
leidning til å tenne ei sprengladning
Døme
- tenne lunta
Faste uttrykk
- ha lang lunte
- vere roleg og tolmodig
- vere sein til å oppfatte noko
- lukte luntaane uråd;
få mistanke