Nynorskordboka
barbar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein barbar | barbaren | barbarar | barbarane |
Opphav
av gresk barbaros ‘ikkje-grekar’, opphavleg ‘person som taler uskjøneleg’Tyding og bruk
- opphavleg: person som ikkje var grekar eller romar
- omsynslaus, ukunnig person
Døme
- bere seg åt som ein barbar