Nynorskordboka
kreditere
kreditera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å krediteraå kreditere | krediterer | krediterte | har kreditert | krediter! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| kreditert + substantiv | kreditert + substantiv | den/det krediterte + substantiv | krediterte + substantiv | krediterande |
Opphav
frå tysk, frå fransk; av kreditTyding og bruk
- føre inn på kreditsida i ein rekneskap;
Døme
- summen er kreditert kontoen
- gje æra for;
Døme
- alle dei tilsette må krediterast for resultatet