Nynorskordboka
kompetent
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| kompetent | kompetent | kompetente | kompetente |
Opphav
gjennom fransk; frå latin , av competere ‘treffe saman, svare til’Tyding og bruk
Døme
- skaffe ein kompetent person
- som har rett til å gjere noko i kraft av stillinga si