Nynorskordboka
komikk
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein komikk | komikken | komikkar | komikkane |
Opphav
gjennom fransk, frå latin, frå gresk; jamfør komedieTyding og bruk
komisk (1) verknad, tilhøve eller framstilling
Døme
- bak komikken i stykket ligg det eit alvor;
- han såg heldigvis komikken i situasjonen