Nynorskordboka
kokille
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein kokille | kokillen | kokillar | kokillane |
Opphav
gjennom fransk, frå gresk ‘muslingskal’; same opphav som konkylieTyding og bruk
støypeform, særleg av støypejern