Nynorskordboka
klyngje 1, klynge 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei klynge | klynga | klynger | klyngene |
| ei klyngje | klyngja | klyngjer | klyngjene |
Opphav
jamfør klyngje (2Tyding og bruk
- gruppe med personar eller anna som oppheld seg nær kvarandre
Døme
- folk stod i små klyngjer;
- samle seg i klyngjer
- gruppe med liknande verksemder som samarbeider
Døme
- ei klyngje for kreftforsking
- gruppe med sjukdomstilfelle frå same smittekjelde
Døme
- utbrotet består av fleire klyngjer