Nynorskordboka
klerus
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein klerus | klerusen | klerusar | klerusane |
Opphav
gjennom mellomalderlatin clerus ‘presteskap’; frå gresk kleros ‘(vald ved) lodd(kasting)'Tyding og bruk
prestestand (2), dei geistlege;
motsett lekfolk