Nynorskordboka
avskjere
avskjera
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å avskjeraå avskjere | avskjer | avskar | har avskore | avskjer! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| avskoren + substantiv | avskore + substantiv | den/det avskorne + substantiv | avskorne + substantiv | avskjerande |
Opphav
gjennom bokmål; frå danskTyding og bruk
- stengje vegen, sambandslinjene for
Døme
- avskjere forsyningslinjene til fienden;
- avskjere ei pasning
Døme
- avskjere moglegheita for noko;
- han var avskoren frå samtalen;
- vidare diskusjon vart avskoren