Nynorskordboka
kjeft
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kjeft | kjeften | kjeftar | kjeftane |
Opphav
norrønt keptrTyding og bruk
- munn på dyr eller menneske;trut
Døme
- hunden hadde frode om kjeften;
- ha kjeften full av mat;
- få seg ein på kjeften
- munn som talereiskap;
Døme
- stoppe kjeften på nokon;
- alle som opnar kjeften, har eit ansvar
- skjenn, kjefting
Døme
- bruke kjeft;
- få kjeft
- fremste del på grave- eller gripereiskap;vid opning;gap
Døme
- kjeften på tonga;
- ein gravemaskin med stor kjeft
- egg (1, 1) på øks
Faste uttrykk
- ha det i kjeftenvere god til å prate, men ikkje til å handle
- halde kjeftteie, slutte å snakke;
ikkje fortelje- hald kjeft!
- ikkje ein kjeftikkje nokon;
ingen- det var ikkje ein kjeft å sjå
- passe kjeftenvere forsiktig med kva ein seier
- vere stor i kjeftenbruke sterke ord;
vere skrytete