Nynorskordboka
kiselgur
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein kiselgur | kiselguren | kiselgurar | kiselgurane |
Opphav
etterleddet av tysk Gur, opphavleg truleg ‘gjæring’Tyding og bruk
mjølen, kvit jord som for det meste er skalrestar av kiselalgar