Nynorskordboka
kavaler
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kavaler | kavaleren | kavalerar | kavalerane |
Opphav
gjennom lågtysk, fransk og italiensk ‘riddar’; frå latin ‘hestepassar’, av caballus ‘hest’Tyding og bruk
- galant og høfleg herre
Døme
- vere kavaler til fingerspissane
- mannleg partnar i eit selskap
Døme
- han var kavaleren hennar på festen
- som etterledd i ord som
- bordkavaler
Døme
- ho har fått seg ny kavaler