Nynorskordboka
aspekt
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit aspekt | aspektet | aspekt | aspekta |
Uttale
aspekˊtOpphav
av latin aspectus ‘syn’, perfektum partisipp av adspicere ‘sjå på’Tyding og bruk
Døme
- ei sak med mange aspekt
- i astronomi: innbyrdes stode mellom himmellekamane
- i fleirtal: varsel, merke etter aspekta på himmelen
- i språkvitskap: grammatisk kategori eller verbform som markerer korleis ei handling går føre seg, særleg med omsyn til utstrekning i tid;jamfør aksjonsart