Nynorskordboka
fråfallen
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| fråfallen | fråfalle | fråfalne | fråfalne |
Tyding og bruk
- som har falle frå, svikta ei tidlegare tru, eller meining;trulaus
Døme
- ein fråfallen prest
- brukt som substantiv
- han er ein fråfallen