Nynorskordboka
apostrofe
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein apostrofe | apostrofen | apostrofar | apostrofane |
Uttale
apostroˋfeOpphav
av gresk apostrophos ‘vende bort (frå)'; jamfør apo-Tyding og bruk
i retorikk: høgtideleg tiltale (1, 1) til tenkt person, person som ikkje er til stades eller personifisert omgrep
Døme
- ‘kom mai, du skjønne, milde!’ er ein apostrofe