Nynorskordboka
forakte
forakta
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å foraktaå forakte | foraktar | forakta | har forakta | forakt!forakta!forakte! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| forakta + substantiv | forakta + substantiv | den/det forakta + substantiv | forakta + substantiv | foraktande |
Opphav
frå lågtysk , opphavleg ‘ikkje akte’Tyding og bruk
ha låge tankar om, sjå ned på;
Døme
- forakte veikskap;
- forakte seg sjølv;
- forakte sitt eige opphav
Faste uttrykk
- ikkje å forakteikkje verst;
ganske god- litt søvn er ikkje å forakte;
- eit godt måltid er ikkje å forakte