Nynorskordboka
finurleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| finurleg | finurleg | finurlege | finurlege |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| finurlegare | finurlegast | finurlegaste |
Opphav
frå svensk; truleg av fin etter mønster av til dømes figurlegTyding og bruk
Døme
- ei finurleg innretning;
- ei finurleg utspørjing