Nynorskordboka
finsikte
finsikta
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å finsiktaå finsikte | finsiktar | finsikta | har finsikta | finsikt!finsikta!finsikte! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| finsikta + substantiv | finsikta + substantiv | den/det finsikta + substantiv | finsikta + substantiv | finsiktande |
Tyding og bruk
- i overført tyding: vurdere nøye
Døme
- dei bruker alltid litt tid til å finsikte motstandarlaget