Nynorskordboka
endeleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| endeleg | endeleg | endelege | endelege |
Opphav
norrønt endaligr; jamfør lågtysk endelikTyding og bruk
- som har ein ende;avgrensa
Døme
- endelege storleikar
- gjeldande til slutt;
Døme
- avgjerda er endeleg;
- eit endeleg standpunkt;
- det endelege utfallet av saka
- brukt som adverb:
- saka er endeleg avgjort
- brukt som adverb: til sist, omsider
Døme
- endeleg kom dei da;
- endeleg vart eg ferdig med arbeidet
- brukt som adverb: svært gjerne, plent (1);
Døme
- når du endeleg vil, så;
- gløym endeleg ikkje dette!