Nynorskordboka
einstroken
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| einstroken | einstroke | einstrokne | einstrokne |
Opphav
frå tysk ‘som har éin strek (over eller etter noteteiknet)'; av ein (2 og stryke med forelda tyding ‘forsyne med ein strek’Tyding og bruk
om tone: som ligg innanfor einstroken oktav
Faste uttrykk
- einstroken a
- einstroken oktavoktav (2) som startar om lag midt på pianoet og som inneheld kammertonen