Nynorskordboka
særskriving
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei særskriving | særskrivinga | særskrivingar | særskrivingane |
Tyding og bruk
det å skrive to eller fleire ord for seg som skulle ha vore skrivne saman;
til skilnad frå samanskriving
Døme
- 'norsk læraren' er ei særskriving av 'norsklæraren'