Nynorskordboka
sunna
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sunna | sunnaen | sunnaar | sunnaane |
| sunnaer | sunnaene | ||
Opphav
frå arabisk ‘veg, livsførsel, tradisjon’Tyding og bruk
del av islamsk lov som byggjer på det profeten Muhammed sa og gjorde;
jamfør sunniislam