Nynorskordboka
dissosiere
dissosiera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å dissosieraå dissosiere | dissosierer | dissosierte | har dissosiert | dissosier! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| dissosiert + substantiv | dissosiert + substantiv | den/det dissosierte + substantiv | dissosierte + substantiv | dissosierande |
Opphav
av latin dis- og sociare ‘sameine’Tyding og bruk
- i psykologi: kople frå eller skilje element som høyrer saman; motsett assosiere (1);
Døme
- for å meistre kvardagen byrja han å dissosiere
- kløyve molekyl(grupper) i atom(grupper) eller ion;
Døme
- karbonsyra dissosierer til eit hydrogenion og eit bikarbonation