Nynorskordboka
diskré, diskre, diskret 1
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| diskre | diskre | diskre | diskre |
| diskré | diskré | diskré | diskré |
| diskre | diskre | diskree | diskree |
| diskré | diskré | diskrée | diskrée |
| diskret | diskret | diskrete | diskrete |
Uttale
diskreˊOpphav
gjennom fransk discret, frå latin discernere ‘skilje åt, skilje mellom’; jamfør diskret (2Tyding og bruk
- som veit å teie med ein løyndom;
Døme
- han var diskré og stilte ikkje fleire spørsmål;
- ho sa det på ein diskré måte
- brukt som adverb
- halde seg diskré i bakgrunnen
- dempa, moderat
Døme
- diskré fargar;
- eit diskré skilt