Nynorskordboka
alt 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein alt | alten | altar | altane |
Opphav
gjennom italiensk, frå latin; av altus ‘høg’, opphavleg om høg mannsrøystTyding og bruk
- djup kvinne- eller barnerøyst
- songar(inne) med alt (1, 1)
Døme
- altar og sopranar
- djupaste kvinne- eller barnerøyst i korsats
- parti for alt (1, 1) i ein komposisjon
- brukt som førsteledd i samansetningar: instrument i same leie som ein alt (1, 1)
- i ord som
- althorn
- altsaksofon