Nynorskordboka
forkomast, forkommast
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum |
|---|---|---|---|
| å forkomast | forkjemst | forkomst | har forkomest |
| å forkommast | har forkommest |
Opphav
norrønt fyrirkoma; frå lågtyskTyding og bruk
- bli øydelagd;gå tapt
Døme
- reiskapen forkjemst
- bli forkomen eller utmødd;gå til grunne
Døme
- forkomast av svolt