Nynorskordboka
bøteleggje, bøtelegge, bøtlegge, bøtleggje
bøteleggja, bøtelegga, bøtlegga, bøtleggja
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å bøteleggaå bøtelegge | bøtelegg | bøtela | har bøtelagt | bøtelegg! |
| å bøteleggjaå bøteleggje | ||||
| å bøtleggaå bøtlegge | bøtlegg | bøtla | har bøtlagt | bøtlegg! |
| å bøtleggjaå bøtleggje |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| bøtelagd + substantiv | bøtelagt + substantiv | den/det bøtelagde + substantiv | bøtelagde + substantiv | bøteleggande |
| bøteleggjande | ||||
| bøtlagd + substantiv | bøtlagt + substantiv | den/det bøtlagde + substantiv | bøtlagde + substantiv | bøtleggande |
| bøtleggjande | ||||
Tyding og bruk
gje bot (2)
Døme
- politiet bøtela fleire bilistar i fartskontrollen