Nynorskordboka
forulempe
forulempa
verb
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å forulempaå forulempe | forulempar | forulempa | har forulempa | forulemp!forulempa!forulempe! |
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
forulempa + substantiv | forulempa + substantiv | den/det forulempa + substantiv | forulempa + substantiv | forulempande |
Opphav
frå tysk; av for- (2Tyding og bruk
Døme
- dei kjende seg forulempa;
- det er straffbart å forulempe offentleg tenestemann