Bokmålsordboka
avvising, avvisning
substantiv hankjønn eller hunkjønn
kjønn | entall | flertall | ||
---|---|---|---|---|
ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form | |
hankjønn | en avvising | avvisingen | avvisinger | avvisingene |
en avvisning | avvisningen | avvisninger | avvisningene | |
hunkjønn | ei/en avvising | avvisinga | avvisinger | avvisingene |
ei/en avvisning | avvisninga | avvisninger | avvisningene |
Betydning og bruk
det å avvise eller bli avvist
Eksempel
- oppleve mobbing og avvising