Bokmålsordboka
finhakke
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å finhakke | finhakker | finhakka | har finhakka | finhakk! |
| finhakket | har finhakket | |||
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
| finhakka + substantiv | finhakka + substantiv | den/det finhakka + substantiv | finhakka + substantiv | finhakkende |
| finhakket + substantiv | finhakket + substantiv | den/det finhakkede + substantiv | finhakkede + substantiv | |
| den/det finhakkete + substantiv | finhakkete + substantiv | |||