Bokmålsordboka
selvbuden, selvbudt, selvbydd, sjølbuden, sjølbudt, sjølbydd
adjektiv
| entall | flertall | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | |
| selvbuden | selvbudent | selvbudne | selvbudne |
| selvbudt | selvbudt | selvbudte | selvbudte |
| selvbydd | selvbydd | selvbydde | selvbydde |
| sjølbuden | sjølbudent | sjølbudne | sjølbudne |
| sjølbudt | sjølbudt | sjølbudte | sjølbudte |
| sjølbydd | sjølbydd | sjølbydde | sjølbydde |
Betydning og bruk
som ikke er innbudt, men som kommer likevel;
Eksempel
- selvbudne gjester