skam
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt skǫmmTyding og bruk
- svivørding, vanære (1
Døme
- føre skam over ein;
- få, ha skam av noko;
- fy for skam!
- han er ei skam for heile bygda;
- leve i skamma;
- sitje der med skamma;
- ikkje gjere skam på klubben – idr: få ei god plassering i ei tevling;
- gjere noko for skams skuld
- (kjensle for) sømd
Døme
- bli heit eller raudne av skam;
- ikkje eige skam i livet
Faste uttrykk
- bite hovudet av all skamsetje alle sømelege omsyn til side
- gjere skam påvere betre enn; skjemme ut, vanære
- gjere til skammevise at (noko) ikkje er rett
- skam å seiedessverre