Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 41 oppslagsord

høgtid

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt hátíð; av lågtysk hochtit ‘kyrkjeleg fest, bryllaup’, opphavleg ‘heilag tid’

Tyding og bruk

  1. større religiøs feiring
    Døme
    • finne fred og ro i høgtida;
    • feire høgtida med familien;
    • jødisk høgtid;
    • pynte til høgtida
  2. andektig, opphøgd stemning
    Døme
    • fylle med høgtid;
    • det kviler høgtid over dagen

høgtide

høgtida

verb

Tyding og bruk

  1. halde høgtid for, feire
    Døme
    • høgtide jul;
    • høgtide minnet over mora
  2. gjere stas på
    Døme
    • høgtide sonen på bursdagen
  3. forsøkje å overtale;
    Døme
    • eg skal ikkje høgtide på deg

påske

substantiv hankjønn eller hokjønn

Opphav

norrønt páskar; opphavleg frå hebraisk pesah

Tyding og bruk

  1. kristen høgtid til minne om Jesu død og oppstode
    Døme
    • påska kjem seint i år;
    • dei feirer påska heime i år;
    • ynskje god påske
  2. jødisk høgtid til minne om utgangen frå Egypt

Faste uttrykk

  • verda står ikkje til påske
    brukt skjemtande om at ein er overraska
    • fint vêr i dag igjen ! Verda står ikkje til påske!
    • har ho rydda rommet sitt? No står ikkje verda til påske

ringje 2, ringe 2

ringja, ringa

verb

Opphav

norrønt hringja

Tyding og bruk

  1. få ei klokke eller liknande til å lyde (2;
    Døme
    • ringje med kyrkjeklokkene;
    • ringje inn ei høgtid;
    • ringje på døra;
    • det ringjer ut etter skuletimen;
    • det ringjer for øyra;
    • telefonen ringjer;
    • det ringde for siste runde for løparane
  2. Døme
    • ringje nokon opp;
    • han ringjer til ein ven;
    • ringje etter drosje

Faste uttrykk

  • det ringjer nokre bjøller
    det får ein til å tenkje på noko eller bli klar over noko
    • det burde ringje nokre bjøller hos dei som tek avgjerda

lucia 2

substantiv hankjønn

Uttale

lusiˋa

Opphav

etter namnet til Lucia, 283–304, helgen og martyr

Tyding og bruk

etter svensk skikk: høgtid som blir feira 13. desember;

pinse

substantiv hankjønn eller hokjønn

Opphav

norrønt píkisdagr, truleg gjennom dansk pinse, frå lågtysk pinxten; opphavleg frå gresk pentekoste ‘femtiande’

Tyding og bruk

  1. kristen høgtid som blir feira den sjuande søndagen etter påske til minne om at Den heilage ande kom til apostlane;
  2. jødisk takkefest for kornhausten

høgtidsstemning

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

høgtideleg stemning som under ei høgtid (1)
Døme
  • kome i høgtidsstemning

lysfest, ljosfest

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

fest eller høgtid med mykje levande lys
Døme
  • samle seg til ein lysfest i haustmørkret;
  • feire den jødiske lysfesten hanukka

minnehøgtid

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

høgtid til minne om ein person eller ei hending;
jamfør minnefest

id al-adha

substantiv hankjønn

Opphav

frå arabisk

Tyding og bruk

muslimsk høgtid ved avslutninga av den årlege pilegrimsreisa til Mekka