høgtid
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt hátíð; av lågtysk hochtit ‘kyrkjeleg fest, bryllaup’, opphavleg ‘heilag tid’Tyding og bruk
- større religiøs feiring
Døme
- finne fred og ro i høgtida;
- feire høgtida med familien;
- jødisk høgtid;
- pynte til høgtida
- andektig, opphøgd stemning
Døme
- fylle med høgtid;
- det kviler høgtid over dagen