Avansert søk

Vanleg søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

sirkulere

sirkulera

verb

Opphav

gjennom fransk, frå latin circulari ‘krinse’, av circulus; jamfør sirkel

Tyding og bruk

gå i ei meir eller mindre ringforma bane;

vere i omløp, bli spreidd i skiftande retningar

Døme

vatnet sirkulerer i destillasjonsapparatet;
pengane sirkulerer

Artikkelside

sirkulering

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

repiterande, jamn rørsle i ei viss bane;

det å sirkulere

Artikkelside

sirkulasjon

substantiv hankjønn

Opphav

frå fransk; jamfør sirkulere

Tyding og bruk

repiterande, jamn rørsle i ei viss bane;

krinsløp, omløp

Døme

vere i sirkulasjon

Artikkelside

resirkulere

resirkulera

verb

Uttale

reˊsirkulere eller resirkuleˊre

Opphav

av re-

Tyding og bruk

setje i sirkulasjon på nytt;

føre inn att i eit krinsløp;

bruke om att;

gjenvinne (2)

brukt som adjektiv:
- resirkulert papir

Artikkelside

rullere

rullera

verb

Opphav

frå fransk, samanheng med rulle (; jamfør rullerande

Tyding og bruk

setje i gang på nytt;
la sirkulere
Døme
- rullere handlingsplanen etter ei tid
gå på omgang
Døme
- stemnet rullerer mellom dei fire byane;
- spelemannslaga rullerte på å arrangere festivalen

Artikkelside