Gå til hovedinnhold
Tilgjengelighet
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Enkelt søk
Om avansert søk
Ett treff

Nynorskordboka 80 oppslagsord

graduale

substantiv inkjekjønn

Opphav

av latin gradus ‘trinn’ med tyding ‘altertrinn’

Tyding og bruk

  1. del av messe i romersk-katolsk liturgi
  2. messebok i Den norske kyrkja (før innføringa av ny liturgi)
Artikkelside

himmeldronning

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

i romersk-katolsk språkbruk: jomfru Maria
Artikkelside

gresk-romersk

adjektiv

Tyding og bruk

Faste uttrykk

  • gresk-romersk bryting
    bryting i gresk-romersk stil;
    til skilnad frå fribryting
  • gresk-romersk stil
    stil i bryting der det ikkje er tillate å angripe motstandaren under hoftene
Artikkelside

gratie

substantiv hokjønn

Uttale

graˊtsie

Opphav

av latin gratia; jamfør gratulere

Tyding og bruk

  1. Døme
    • føre seg med gratie
  2. i romersk mytologi: kvar av tre gudinner for venleik, ynde og glede
    Døme
    • dei tre gratiene
Artikkelside

gangdag, gongedag

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

eldre heilagdag i den romersk-katolske kyrkja da dei mellom anna gjekk i prosesjon
Døme
  • den store gangdagen vart feira 25. april
Artikkelside

X 2

symbol

Tyding og bruk

romersk tallteikn = 10
Artikkelside

dødssynd

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

  1. i den romersk-katolske kyrkja: grov synd (1) som ein berre kan få tilgjeving for gjennom eit sakrament
    Døme
    • dei sju dødssyndene;
    • latskap er ei dødssynd
  2. i overført tyding: grovt brot på ein regel eller ei norm
    Døme
    • å sitere utan å gje opp kjelda er ei dødssynd
Artikkelside

bispelue 1, bispeluve 1

substantiv hokjønn

Opphav

av bisp (1

Tyding og bruk

hovudplagg som er eit av embetsteikna til ein romersk-katolsk biskop;
Artikkelside

vestalinne

substantiv hokjønn

Opphav

frå latin av Vesta, vernegudinne for heim og familie

Tyding og bruk

i romersk mytologi: kvar av dei seks prestinnene som levde i kyskleik og heldt ved like elden som alltid brann i tempelet til Vesta
Artikkelside

ven 1, venn

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt vinr, samanheng med latin venus ‘venleik’; jamfør Venus romersk kjærleiksgudinne

Tyding og bruk

  1. person ein har godhug for;
    særs god kjenning
    Døme
    • barndomsven;
    • omgangsven;
    • ein god ven;
    • ha mange vener;
    • vere (ein) god ven med, til nokon;
    • møte slekt og vener;
    • bli, gjere seg, halde seg til vens med nokon;
    • bli vener igjen etter ei usemje;
    • skilje mellom ven og fiende
    • i tiltale:
      • god dag, gamle ven!
    • i tiltale, særleg til ektemake eller barn:
      • den går ikkje, venen min
  2. Døme
    • få seg ein ny ven
  3. særleg i religiøst mål: medlem i visse kristne trussamfunn
    Døme
  4. i litterært mål: elskar (1), dyrkar
    Døme
    • barneven;
    • bokven;
    • ein sann ven av gode historier
Artikkelside
Side 5 av 8