mann
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt maðr, akkusativ mannTyding og bruk
- vaksen person av hankjønn;
Døme
- mognast frå gut til ung mann;
- eg kjenner ikkje den mannen;
- i styret sit det tre menn og to kvinner
- person med eigenskapar som tradisjonelt har vore oppfatta som mandige
Døme
- ta motgangen som ein mann
- mannleg ektemake;
Døme
- mann og kone;
- miste mannen sin
- brukt i tiltale
Døme
- skjerp deg, mann!
- person som er med i eit idretts- eller arbeidslag, mannskap eller følgje
Døme
- ha ti mann i arbeid;
- alle mann på dekk!
- kjempe mann mot mann;
- vi var trøytte, alle mann
- som etterledd i samansetningar som nemner ein mann (1) med omsyn til verv, tilhøyrsel eller liknande
- i ord som
- målmann
- forretningsmann
- venstremann
Faste uttrykk
- gå mann av husegå ut alle som ein (for å vere med på noko)
- gå ned med mann og mus(om skip) søkke med alt om bord
- i manns minneså langt tilbake som folk kan hugse
- krevje sin manngjere det naudsynt å trå til med full kraft;
jamfør krevje si kvinne- det kravde sin mann å drive garden
- mann og mann imellomfrå den eine til den andre;
mannimellom - mannen i gatatypisk representant for folket;
folk flest - manns mål
- vere mann forvere i stand til;
greie - vere mann for sin hattgjere seg gjeldande;
kunne klare seg sjølv