fangst
substantiv hankjønn
Opphav
frå lågtysk; av fange (3Tyding og bruk
- det å fange (3, 1), særleg vilt og sjødyr, til føde eller anna utnytting
Døme
- jakt, fiske og fangst;
- drive fangst på sel
- som etterledd i ord som
- fiskefangst
- kvalfangst
- noko som er fanga, særleg småvilt, fisk og sjødyr til føde;
Døme
- få store fangstar av torsk;
- selje heile fangsten
- i overført tyding: noko ein har oppnådd eller fått tak i