Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

dings

substantiv hankjønn

Opphav

av tysk Dings, genitiv av Ding ‘ting’; av dingle

Tyding og bruk

liten ting som ein ikkje kan eller ikkje bryr seg om å nemne med si eigenlege nemning;

tingest, greie (, 2)

Døme

kva er det for ein dings?

tingest

substantiv hankjønn

Opphav

truleg av lågtysk dinges, av ding ‘ting’

Tyding og bruk

liten ting (, 3);

Døme

ein fiffig liten tingest

sekkeord

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

ord med vid og vag tyding;

Døme

naturmedisin og dings er sekkeord

duppedings

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

liten gjenstand eller lita innretning som ein ikkje veit namnet på;

jamfør duppeditt

Døme

den elektroniske duppedingsen