Artikkelside

Nynorskordboka

dings

substantiv hankjønn
Bøyningstabell for dette substantivet
eintalfleirtal
ubunden formbunden formubunden formbunden form
ein dingsdingsendingsardingsane

Opphav

av tysk Dings, genitiv av Ding ‘ting’; av dingle

Tyding og bruk

liten ting som ein ikkje kan eller ikkje bryr seg om å nemne med si eigenlege nemning;
Døme
  • kva er det for ein dings?