Nynorskordboka
sekk
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sekk | sekken | sekkar | sekkane |
| sekker | sekkene | ||
Opphav
norrønt sekkr; gjennom latin frå semittiskTyding og bruk
- større pose, behaldar, ilåt av strie, jute, papir og liknande brukt til emballasje
Døme
- papirsekk;
- søppelsekk;
- ein sekk med poteter;
- ta sekken på ryggen;
- mørkt som i ein sekk – bekmørkt;
- som sleppt or ein sekk – brått;
- få både i pose og sekk – få rikeleg;
- kjøpe katten i sekken – bli snytt;
- kle seg i sekk og oske – sjå oske (1)
- varemengd som får rom i ein sekk (1)
Døme
- ein sekk mjøl
- poseliknande organ
Døme
- magesekk
- i botanikk: lite holrom
Døme
- kimsekk
- i bunden form eintal: den siste (i leik)
Døme
- bli, vere sekken