Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
8 treff

Nynorskordboka 8 oppslagsord

klokke 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt klokka, frå lågtysk eller mellomalderlatin; truleg opphavleg keltisk lydord

Tyding og bruk

  1. djup metallskål som heng med botnen opp (og har kolv inni);
    stor bjølle
    Døme
    • ringje med klokkene;
    • det kimar i klokker
  2. instrument som måler og viser tid;
    Døme
    • klokka slo to;
    • kunne klokka;
    • sjå på klokka;
    • klokka tikkar og går
  3. Døme
    • kor mykje er klokka?
    • klokka er ti;
    • passe klokka;
    • vi møtest klokka fire;
    • stille klokka;
    • skru klokka attende
  4. apparat som gjev lydsignal
    Døme
    • klokka ringjer når det er mat
  5. kuppelforma behaldar
  6. klokkeforma blomster

Faste uttrykk

  • biologisk klokke
    det at mange biologiske prosessar går føre seg rytmisk og uavhengig av ytre tilhøve
  • gå som ei klokke
    fungere jamt og sikkert
  • klokka tikkar
    det hastar
    • klokka tikkar for etterforskinga
Artikkelside

bjølle 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt bjalla

Tyding og bruk

  1. klokke (1, 1) med kolv (3) til å hengje om halsen på husdyr eller til å ringje med
    Døme
    • sauene er lettast å finne når dei har bjøller;
    • ringje på beteninga med ei bjølle
  2. ringjeklokke på sykkel
    Døme
    • han saknar bjølle på sykkelen

Faste uttrykk

  • det ringjer nokre bjøller
    det får ein til å tenkje på noko eller bli klar over noko
    • det burde ringje nokre bjøller hos dei som tek avgjerda
  • hengje bjølla på katten
    utsetje seg for ubehag ved å vere talsmann for ei sak andsyndes ein motpart
Artikkelside

klokkekolv

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

fritthengande metallstang i klokke (1, 1);
Artikkelside

bell

substantiv hankjønn

Opphav

av same rot som bjølle (1

Tyding og bruk

kolv (1) i bjølle eller klokke
Artikkelside

knebel 1

substantiv hankjønn

Opphav

frå lågtysk

Tyding og bruk

Artikkelside

klubbe 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt klubba; samanheng med klump og kolv

Tyding og bruk

reiskap med eit sylinderforma hovud på skaft til å slå eller banke med;
jamfør kølle
Døme
  • heve klubba;
  • bli treft av ei klubbe
Artikkelside

kølle

substantiv hokjønn

Opphav

frå dansk; samanheng med kolv og kolbe

Tyding og bruk

  1. slagvåpen
    Døme
    • politiet brukte køller mot demonstrantane
  2. stokk med rundt eller flatt hovud som blir brukt til å slå ball eller puck med i til dømes bandy, golf, krokket og ishockey
Artikkelside

kolbe

substantiv hankjønn

Opphav

frå tysk ‘klubbe’; same opphav som kolv

Tyding og bruk

  1. bakarste del av skjeftet (1 på handskytevåpen;
    jamfør geværkolbe
  2. (kuleforma) vid flaske med trong hals
    Døme
    • svovelsyra bobla i kolben;
    • hente kolben frå kaffitraktaren
  3. metallbehaldar med elektrisk element
    Døme
    • kolben i varmtvassbehaldaren
  4. Døme
    • kolben i kyrkjeklokka
  5. blomsterstand med sitjande blomstrar oppetter ein svollen midtstilk;
    jamfør maiskolbe
    Døme
    • skrape maiskorna av kolbane
Artikkelside