Avansert søk

11 treff

Bokmålsordboka 4 oppslagsord

gardvord

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt garðvǫrðr ‘gardvokter’

Betydning og bruk

vette som verner en gård, ofte tenkt som den første bonden på gården;
Eksempel
  • den norske fjøsnissen stammer fra gardvorden

vord

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt vǫrðr; beslektet med vare (3

Betydning og bruk

gjenferd, spøkelse;
jamfør gardvord
Eksempel
  • hvert menneskes vord

haugbonde

substantiv hankjønn

Betydning og bruk

  1. vette som verner en gård, ofte tenkt som den første bonden på gården;

tunkall

substantiv hankjønn

Opphav

av tun og kall (1

Betydning og bruk

overnaturlig vesen som bor på gården;

Nynorskordboka 7 oppslagsord

gardvord

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt garðvǫrðr ‘gardvaktar’

Tyding og bruk

vette, ofte tenkt som attergangar av ein forfar, som held til på (og vernar) garden;
Døme
  • gardvorden vakta gard og grunn

vord 1

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt vǫrðr; truleg samanheng med varde (3 og vare (3

Tyding og bruk

  1. overnaturleg vesen som etter folketrua følgjer eit menneske;
    jamfør gardvord
    Døme
    • kvar manns vord
  2. andletsdrag, utsjånad;
    måte å te seg på
    Døme
    • ho har god vord med seg

tunvord

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

tunkall

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

tuftekall

substantiv hankjønn

haugbonde, haugebonde

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. vette som vernar ein gard, ofte tenkt som den første bonden på garden;

tomte 1

substantiv hankjønn