tein 1
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt teinnTyding og bruk
- lite rotskot frå tre;
- som etterledd i ord som
- misteltein
- handreiskap til å spinne med, laga av ein kjegleforma trestav med ei tung skive i den eine enden
Døme
- spinne på tein
- som etterledd i ord som
- handtein